Ben Dünyaya Sevgi Ekmeye Geldim

İçinizde mutlaka ölümle burun buruna geleniniz vardır. Ölüm kapınızı çaldığında ölmek ister misiniz? Kim ister ki…

Tanıdığım bir yaşlı amcam vardı. Yıllarca çalışmış, didinmiş, çabalamış. Artık fiziksel gücü kalmamış. Sokakta topladığı mukavvaları taşıyamayınca yere fırlatmış. Ve kendi kendine söylenmiş:

“Bıktım bu hayattan. Artık gücüm kalmadı. Aç aç dolaşıyorum sokaklarda. Allah’ım ne olur canımı al da kurtulayım bu dertten.”

İnsan çaresiz kalınca nedense ölümü düşünür. Ölmenin yaşamaktan daha iyi olduğunu söyler. Ama ölüm meleği karşısına çıkınca, ölmek istemediğinden söz eder.

Bir adam vardı. Çeşitli suçlar işlediği için sıkıntılı. Her gün stres içinde. Başkalarını suçluyor hep. Kendisinin haklı olduğunu söylüyor. Kendisini kurtarmak için bazı önemli kişilerin desteğini almaya çalışıyor.

Başkalarını suçlayarak, onlara ceza vererek sorunu ortadan kaldırmanız mümkün değildir. Anladığım kadarıyla bu adam çözüm aramadığı gibi, sorunun kendisi olmuş. Yani sorunu kalıcı bir hale getirmiş… Başkalarını suçlamak, cezalandırmak hayatının doğal bir parçası haline gelmiş… Tabii sıkıntı sınırını çok aşmış, yerini stres almış.  Sizin anlayacağınız adam hasta. Öfkeli. Dili o kadar keskin ki, başkalarını da zehirliyor. Geçmişe bakıyor hep. Geçmişte bir kıza tacizde bulunmuş. Oradan geçen biri görmüş. Yani yüz kızartıcı bir suç işlemiş. Suçluluk duygusu içinde. Göreni bir öldürmediği kalmış…Öfkesini engellese, doğru yolu bulacak. Başkalarına taş atarak onları yükselttiğinin farkında bile değil.

Ne diyeyim bilmem ki… Eğer birilerinden öç almak istiyorsanız, önce kendinize bir mezar kazın. Bir mezar yetmez, iki, üç mezar… Çünkü öç alayım derken enerji, umut ve istekleriniz kara delikte kaybolur.

Öç peşinde koşan kişi bence kendine şu soruyu sormalı. Ben bu dünyaya niçin geldim? Eğer birilerinden öç almak için gelmişse, kendine birkaç mezar kazsın. Eğer sevgi paylaşmak için gelmişse, sevgi eksin. Nerede sevgi ekerse, orada sevinç büyür.

Ben dünyaya sevgi paylaşmaya geldim. Sait Faik şöyle der: “Beni seversen ben dünyanın en güzel insanı olurum.” Ben de…  Ya siz?…

Çin atasözü diyor ki…

Eğer ruhta sevginin ışığı olursa,

İnsanda güzellik olur.

Eğer insanda güzellik olursa,

Evde uyum ve yardımlaşma olur.

Eğer evde uyum ve yardımlaşma olursa,

Ülkede düzen ve adalet olur.

Ve eğer ülkede düzen ve adalet olursa,

Dünyada sulh ve barış olur.

Oscar Wilde şöyle der: “Sevmek insanın kendisini aşmadır.”

Yazar: Turgut Çakır
web: turgutcakir.net